Parnasizm akımı, nesir alanında görülen realizm ve natüralizm edebiyat akımlarının şiir alanındaki devamı olarak kabul edilir. Bu akım romantik şiir anlayışına tepki olarak da ortaya çıkmıştır. Sanatın tek amacının yine sanat olduğunu savunan parnasyenler “sanat için sanat” görüşünü savunmuşlardır.
Parnasizmin Özellikleri
1)Parnasizmde şair; tabiat, insan, toplum ve hayat karşısında objektiftir.
2)Parnasyenler romantiklerin benimsediği lirizme karşıdırlar. Bu nedenle eserlerinde parnasyen şairler aşklarından ve duygularından söz etmezler. Parnasyenler dış dünyadaki güzellikleri yansıtmaya çalışırlar. Bu durum da onları şiirlerinde canlı ve parlak tasvirler yapmaya yöneltmiştir.
3)İnsanın iç dünyasına ve toplum sorunlarına duyarsız kalan parnasyenler dış dünyadaki güzelliklerin peşine düşmüşlerdir. Ayrıca tarihe karşı özel ilgi duymuşlar ve kendi tarihlerindeki parlak dönemleri şiirlerinde dile getirmişlerdir.
4)Parnasyenler şiirin dış yapısına (nazım şekli, nazım birimi, vezin, mısra, kafiye) önem vermişlerdir.
5)Parnasyenler şiirde daha çok sone biçimini kullanmışlardır.
Parnasizmin Dünya Edebiyatındaki Temsilcileri
-Theophile Gautier
-Armand Sully Prudhomme
-Jose Maria de Heredia
-Teodore de Banville
-François Coppee
-Rene Leconte de Lisbe
Parnasizmin Türk Edebiyatındaki Temsilcileri
-Tevfik Fikret
-Cenap Şahabettin
-Yahya Kemal
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder